อย่างไรก็ตาม เป้าหมายการดูแลหมาจรไม่อิสระในศูนย์พักพิง ไม่ควรถูกตั้งเป้าเพียงดูแลจนสิ้นอายุขัย ด้วยหมาที่ถูกรับเข้ามาบางส่วนอาจเป็นหมาหลงที่เจ้าของกำลังตามหา บ้างเป็นลูกหมาที่มีแนวโน้มที่จะสามารถหาผู้อุปการะได้ บางส่วนเป็นหมาที่มีศักยภาพที่สามารถฝึกฝนได้ หมาเหล่านี้สามารถเปลี่ยนสถานะกลับไปเป็นหมาเลี้ยง หรือได้รับการฝึกฝนปรับพฤติกรรมและสามารถขยับสถานะเป็นหมาที่ผู้คนเห็นคุณค่ามากขึ้น ดังเช่นแนวคิดหมาบำบัด หรือหมาที่มีความสามารถช่วยงานตรวจจับหาของ เป็นต้น การสร้างความเป็นไปได้ที่จะช่วยให้หมาจรไม่อิสระสามารถหาบ้านได้ ศูนย์พักพิงฯ อาจเพิ่ม Function พื้นที่ และจัดสรรบุคลากรสำหรับการฝึก ปรับพฤติกรรม พัฒนานโยบายสร้างสรรค์กิจกรรม แสดงความสามารถของหมา หรือเปิดโอกาสให้ผู้คนเข้ามาสัมผัสและสร้างปฏิสัมพันธ์ร่วมกับหมาจรไม่อิสระ เช่น คาเฟ่หมาบำบัด เป็นต้น

            สำหรับ “การยกสวัสดิภาพ” อันเป็นวัตถุประสงค์สำคัญของการวิจัย ในทิศทางของการวางระบบ Flow และ Function กล่าวถึงการมีพื้นที่กิจกรรมนันทนาการสำหรับหมาเพื่อลดความเครียดและสร้างสุขภาวะที่ดีให้กับหมา